Drodzy wierszokleci i przyjaciele
nasuwa mi się na myśl słów wiele,
postaram się wyrazić to co czuję
co moje serce teraz dyktuje.

Pisanie wierszy dla większości z nas
jest wylaniem żalu lub ubaw po pas,
zamiast tłumić emocje w sobie
przelewamy je na papier, ja tak robię.

Co napiszemy do szuflady chowamy
Albo na wortalu wystawiamy,
Dzieląc się z innymi marzeniami
Czasem radością lub problemami.

Styl i pisanie ma wiele do życzenia
Lecz dla mnie nie ma to znaczenia,
Przecież nie jesteśmy poetami
Tylko, albo aż wierszokletami.

Jako terapie traktuje pisanie
lub Waszych wierszy czytanie,
dzięki temu psychologa nie potrzebuje
pisząc i czytając super się relaksuje.

Komentując innych pisanie
staram się zrozumieć ich przekazanie,
nie to czy rymy się zgadzają
tylko słowa które w sobie zawierają.

Podpowiedzi są zawsze mile widziane
gdy w dobrym stylu są wypowiedziane
  a nie ciągłe innych krytykowanie
  i na siłę błędów szukanie.

Życie i tak jest ciężkie samo w sobie
także nie róbmy przykrości innej osobie
szanujmy słowo przez kogoś pisane
nie ważne w jaki sposób przekazane. 

Neil